• About Translation Newmark Pdf
• Peter Newmark Approaches To Translation 1981 Pdf Converter

ევოლუციური ხე, რომელიც ასახავს საერთო წინაპრისგან (ცენტრი) თანამედროვე სახეობების გამოყოფას. სამი ნაწილი გაფერადებულია, სადაც ბაქტერიები ლურჯადაა, არქეები მწვანედ, ხოლო ეუკარიოტები — წითლად.ევოლუცია — თვისებების ცვლილება, რომელიც გადადის შემდეგ თაობებზე. ევოლუციური პროცესები იწვევს ბიოლოგიური ორგანიზაციის ყველა დონის (მათ შორის, ცალკეული და ) ზრდას.არსებულ ყველა ცოცხალ ორგანიზმს ჰყავს საერთო წინაპარი, რომელსაც (Last Universal Common Ancestor - ) ეწოდება. იგი 3,5-3,8 მილიარდი წლის წინ არსებობდა, თუმცა წელს ჩატარებულმა კვლევამ 4,1 მილიარდი წლით დათარიღებული ნარჩენები“ იპოვა უძველეს გეოლოგიურ შრეებში. წლის ივლისში მეცნიერებმა მოახდინეს LUCA-ს 355 იდენტიფიკაცია, რომლებსაც დედამიწაზე არსებული ყველა ცოცხალი იზიარებს.მანძილზე ახალი განმეორებითი ჩამოყალიბება , ცვლილება და გაქრობა დემონსტრირებულია და თვისებების, ჩათვლით. ეს საერთო თვისებები უფრო მეტად მსგავსია იმ სახეობებში, რომლებიც იზიარებენ უფრო თანამედროვე საერთო წინაპარს და შეიძლება გამოყენებული იქნას ბიოლოგიური ასაგებად, რომელიც ევოლუციურ ნათესაობას ეყრდნობა, ამჟამინდელი სახეობებისა და გამოყენებით.

ნამარხები გულისხმობს ადრეულ, და. არსებული ბიომრავალფეროვნება შექმნილია როგორც სახეობების წარმოქმნით, ასევე გადაშენებით.

ყველა სახეობის 99%-ზე მეტი, რასაც კი ოდესმე დედამიწაზე უცხოვრია, გადაშენებულად ითვლება. დედამიწაზე ამჟამად არსებული სახეობების რიცხვი 10-დან 14 მილიონამდე აღწევს, რომელთაგანაც 1,2 მილიონი დოკუმენტირებულია. სულ ახლახანს, 2016 წლის მაისში მეცნიერებმა განაცხადეს, რომ ამჟამად დედამიწაზე 1 ტრილიონი სახეობაა და ერთი პროცენტის მეათასედი გვაქვს მხოლოდ აღწერილი.მეცხრამეტე საუკუნის შუა პერიოდში მოახდინა ევოლუციის ფორმულირება გზით, რომელიც გამოქვეყნდა მის წიგნში (1859). ევოლუცია ბუნებრივი გადარჩევის გზით არის პროცესი, რომელიც ახდენს იმ დაკვირვების დემონსტრირებას, რომ შთამომავლობის წარმოქმნა უფრო მეტია, ვიდრე მათი გადარჩენა. იგი ასევე მოიცავს პოპულაციის შესახებ სამ: 1) ინდივიდები განსხვავდებიან მორფოლოგიური, ფიზიოლოგიური და ქცევითი თვისებებით.

2) განსხვავებული თვისებები ინდივიდის გადარჩენის და განსხვავებულ შანსებს უზრუნველყოფს და 3) თვისებები შეიძლება თაობიდან თაობას გადაეცეს. აქედან გამომდინარე, შემდგომ თაობებში პოპულაციის წევრები ჩანაცვლებულნი არიან იმ მშობლების, რომლებიც უკეთესად არიან ადაპტირებულები, რომ გადარჩნენ და გამრავლდნენ იმ, სადაც ბუნებრივი გადარჩევა ხდება. ეს არის გზა, რომლის საშუალებითაც ბუნებრივი გადარჩევის პროცესი ქმნის და იცავს იმ თვისებებს, რომლებიც არიან მორგებულები მათ მიერ შესასრულებელ ფუნქციებს. ბუნებრივი გადარჩევა, ერთად, არის ადაპტაციის ერთადერთი გამომწვევი მიზეზი, თუმცა არა ერთადერთი მიზეზი ევოლუციისა. არაადაპტიური ევოლუციური პროცესები გულისხმობს, გენების დრეიფს და.მეოცე საუკუნის ადრეულ პერიოდში გააერთიანა და დარვინის ევოლუციის თეორია (ბუნებრივი გადარჩევის გზით) დარგში. ბუნებრივი გადარჩევის, როგორც ევოლუციის გამომწვევის მნიშვნელობა, ბიოლოგიის სხვა დარგებმაც აღიარეს. უფრო მეტიც, ადრეული შეხედულებები ევოლუციაზე, როგორებიცაა, და სხვა მოსაზრებები ევოლუციის თანდაყოლილ „პროგრესულობაზე“, იქცნენ.

მეცნიერები აგრძელებენ სხვადასხვა ასპექტების შესწავლას ფორმირებებითა და ტესტირებებით, თეორიული ბიოლოგიისა და აგებით, დაკვირვებით მიღებული მონაცემების გამოყენებით და საველე პირობებსა და ლაბორატორიაში შესრულებული ექსპერიმენტებით.პრაქტიკული გამოყენების თვალსაზრისით, ევოლუციის გაგებამ გავლენა იქონია რამდენიმე სამეცნიერო და ინდუსტრიული სფეროს განვითარებაზე, რომელიც მოიცავს, და და ზოგადად სიცოცხლის შემსწავლელ მეცნიერებებს. ევოლუციური ბიოლოგიის აღმოჩენებმა არა მარტო ბიოლოგიის ტრადიციულ განშტოებებზე, არამედ სხვა აკადემიურ დარგებზეც იმოქმედა, როგორებიცაა და., ქვედარგი, მოიცავს დარვინის პრინციპების გამოყენებას არსებულ პრობლემებში. ჩარლზ დარვინი 51 წლის ასაკშიმოსაზრება, რომ ერთი ტიპი შესაძლოა მეორისგან წარმოიშვას, ჯერ კიდევ ზოგიერთ სოკრატემდელ ძველ ბერძენ ფილოსოფოსთან გვხვდება, მაგალითად და. მსგავსი მოსაზრებები გადარჩა. პოეტმა და ფილოსოფოსმა ემპედოკლეს იდეები გააჟღერა თავის შედევრში (საგანთა ბუნების შესახებ). ამ მატერიალისტური ხედვებისგან განსხვავებით, აზრით, არა მხოლოდ ცოცხალი საგნები, არამედ ყველა ბუნებრივი საგანი განსხვავებული ბუნებრივი შესაძლებლობების არასრული განხორციელებაა, რასაც ის „ფორმებს“, „იდეებს“ ან „სახეობებს“ უწოდებდა.

ეს იყო ბუნების თელეოლოგიური გაგების ნაწილი, რომელშიც ყველა საგანს კონკრეტული როლი ჰქონდა ღვთაებრივ წესრიგში. ამ მოსაზრების ვარიაციები სტანდარტულ აღქმად იქცა და სწავლებას შეერწყა. თუმცა, არისტოტელე არ თვლიდა, რომ ორგანიზმის რეალური ტიპები ყოველთვის ერთი-ერთზე შეესაბამებოდა მათ მეტაფიზიკურ ფორმებს და გვაძლევდა იმის მაგალითებს, თუ როგორ ჩნდებოდნენ ცოცხალი საგნების ახალი ტიპები.XVII საუკუნეში, თანამედროვე მეცნიერების ახალმა მეთოდმა არისტოტელეს მიდგომა უარყო. იგი ბუნებრივი ფენომენის ახსნას კანონების მიხედვით ცდილობდა, რომლებიც საერთო იყო ყველა ხილული საგნისთვის და არ მოითხოვდა არანაირ წინასწარ განსაზღვრულ ბუნებრივ კატეგორიების ან ღვთაებრივი კოსმოსური წესრიგის არსებობას. მიუხედავად ამისა, ამ ახალმა მიდგომამ ძალიან ნელა გაიდგა ფესვები მეცნიერებაში, რომელიც წინასწარ განსაზღვრული ბუნებრივი ტიპების კონცეფციის უკანასკნელ თავშესაფრად რჩებოდა. ინგლისელმა ნატურალისტმა მცენარეთა და ცხოველთა ტიპებისთვის გამოიყენა მანამდე წინასწარ განსაზღრული ბუნებრივი ტიპებისათვის შერჩეული ტერმინი „სახეობები“; მან მკაცრად მოახდინა თითოეული ცოცხალი საგნის იდენტიფიცირება სახეობად და წამოაყენა მოსაზრება, რომ თითოეული სახეობა შესაძლოა განსაზღვრული იყოს იმ მახასიათებლებით, რომლებიც თავისით გადაეცა თაობიდან თაობას.

1735 წელს შვედი ბუნებისმეტყველის, მიერ შემუშავებული ბიოლოგიური კლასიფიკაცია მკაფიოდ აღიარებდა სახეობებს შორის ურთიერთობის იერარქიულ ბუნებას, თუმცა სახეობებს კვლავ უყურებდა როგორც წინასწარ განსაზღვრულ ღვთაებრივ გეგმას.იმ დროის სხვა ბუნებისმეტყველები უკვე ფიქრობენენ ბუნების კანონებით გამოწვეულ სახეობების ევოლუციურ ცვლილებებზე. 1751 წელს, ფრანგმა მათემატიკოსმა დაწერა ბუნებრივი მოდიფიკაციების შესახებ, რომლებიც გამრავლებისას ჩნდებოდა, გროვდებოდა თაობათა განმავლობაში და სახეობების გაჩენას იწვევდა.

ფრანგმა ბუნებისმეტყველმა ივარაუდა, რომ სხვადასხვა ორგანიზმებში სახეობები შეიძლება გადაგვარდეს. ინგლისელი ექიმის, აზრით, ყველა თბილსისხლიანი ცხოველი შესაძლოა ერთი წამოსულიყო. პირველი სრულფასოვანი ევოლუციური სქემა 1809 წელს ფრანგმა ბუნებისმეტყველმა წამოაყენა თავისი „ტრანსმუტაციის“ თეორიით, რომლის მიხედვითაც, სპონტანური წარმოშობა გამუდმებით წარმოქმნიდა სიცოცხლის მარტივ ფორმებს, რომლებიც თანდაყოლილი პროგრესული ტენდენციით პარალელურად ვითარდებოდა უფრო დიდ კომპლექსურობაში. მისი ვარაუდით, ადგილობრივ დონეზე ეს წარმომავლობითი ხაზები, ადაპტირდებოდა გარემოსთან, რაც გამოწვეული იყო მშობლებში მათი გამოყენებითა თუ არგამოყენებით (ამ პროცესს მოგვიანებით ლამარკიზმი ეწოდა). ეს მოსაზრებები სხვა ბუნებისმეტყველებმა ემპირიული მტკიცებულებების ნაკლებობის გამო გააკრიტიკეს. განსაკუთრებით, ფრანგმა ბუნებისმეტყველმა დაიჟინა, რომ სახეობები ერთმანეთთან დაუკავშირებელი და წინასწარ განსაზღვრულები იყვნენ, მათი მსგავსებები კი მხოლოდ საჭირო ფუნქციების გამო, ღვთის მიერ იყო დადგენილი.ბიოლოგიაში მუდმივი ტიპოლოგიური კლასების ან ტიპების კონცეფციის უკუგდება ბუნებრივი გადარჩევის გზით წარმართულ ევოლუციის თეორიის გაჩენასთან ერთად გახდა შესაძლებელი, რომელიც შეიმუშავა.

ნაწილობრივ ნაშრომით, „ესე პოპულაციების პრინციპების შესახებ“ (1798) შთაგონებულმა დარვინმა აღნიშნა, რომ პოპულაციის ზრდა გამოიწვევდა „არსებობისთვის ბრძოლას“, რომელშიც ხელსაყრელი ვარიანტები გავრცელდებოდნენ, დანარჩენები კი გაქრებოდნენ. ყოველ თაობაში, შეზღუდული რესურსების გამო, მრავალი შთამომავალი რეპროდუქციულ ასაკამდეც ვერ მიაღწევდა. ამ მოსაზრებას შეეძლო აეხსნა, რომ მცენარეთა და ცხოველთა ყველა სახეობა ერთი საერთო წინაპრისგან მოდიოდა, ბუნების შესაბამისი კანონების ორგანიზმის ყველა ტიპისთვის ერთნაირად მოქმედების გზით. 1838 წელს დარვინმა „ბუნებრივი გადარჩევის“ თეორიის შემუშავება დაიწყო, ამ თემაზე თავისი 'დიდ წიგნის' წერისას, 1858 წელს ინგლისელმა ბუნებისმეტყველმა დარვინს პრაქტიკულად იგივე თეორიის თავისი ვერსია გაუგზავნა. თავიანთი დამოუკიდებელი ნაშრომები 1858 წელს ლონდონის ლინეს სამეცნიერო საზოგადოების შეხვედრაზე ერთობლივად წარმოადგინეს.

1859 წლის მიწურულს, დარვინმა გამოაქვეყნა „სახეობათა წარმოშობის“ აბსტრაქტი, რომელიც დეტალურად ხსნიდა ბუნებრივ გადარჩევას ისე, რომ მან ევოლუციის კონცეფციის მზარდი ფართო აღიარება მოიტანა. ინგლისელმა ბუნებისმეტყველმა დარვინის იდეები ადამიანს მოარგო, რისთვისაც გამოიყენა, რათა მიეღო ძლიერი მტკიცებულება იმისა, რომ ადამიანებსა და მაიმუნებს საერთო წინაპარი ჰყავდათ. ამ აზრმა ბევრი შეძრა, რადგან გამოდიოდა, რომ ადამიანებს სულაც არ ჰქონდათ განსაკუთრებული ადგილი.იდუმალებით მოცული რჩებოდა რეპროდუქციული მემკვიდრეობითობისა და ახალი თვისებების წარმოშობის ზუსტი მექანიზმი.

ამ მიზნით, დარვინმა შეიმუშავა თავისი დროებითი თეორია ის შესახებ. 1865 წელს, დაადგინა, რომ თვისებები მემკვიდრეობით გადაეცემოდა წინასწარ განსაზღვრული გზით, მემკვიდრეობის ელემენტთა (მოგვიანებით ცნობილი როგორც ) სეგრეგაციით და დამოუკიდებელი განაწილების საშუალებით. მენდელის მემკვიდრეობითობის კანონებმა საბოლოოდ ჩაანაცვლა დარვინის პანგეზისის თეორიის დიდი ნაწილი. გერმანელმა ბიოლოგმა დაადგინა განსხვავება ( და ) და სომატურ უჯრედებს შორის, რის შედეგადაც გაირკვა, რომ დამემკვიდრება მხოლოდ გამეტების გზით ხდება.

გერმანელმა ბოტანიკოსმა ერთმანეთთან დააკავშირა დარვინის პანგეზისის თეორია და ვაისმანის უჯრედების განსხვავებულობა, რის შედეგადაც ივარაუდა, რომ დარვინის პანგენები კონცენტრირებული იყო და ექსპრესიისას მათ შეეძლოთ გადაადგილებულიყვნენ და უჯრედის სტრუქტურა შეეცვალათ. გარდა ამისა, დე ფრიზი ერთ-ერთი იყო იმ მეცნიერთა შორის, რომელმაც საყოველთაოდ ცნობილი გახადა მენდელის ნაშრომი; იმის ასახსნელად თუ როგორ მუშაობდა ახალი ვარიანტები, ფრიზმა შეიმუშავა, რომელმაც დროებითი ნაპრალი წარმოშვა დარვინის ევოლუციის მომხრე და ფრიზის მიმდევარ ბიოლოგებს შორის. 1930-იან წლებში, პოპულაციათა გენეტიკის დარგში ისეთმა პიონერებმა, როგორებიც იყვნენ, და ჯონ, ევოლუციის საფუძვლები სტატისტიკურ ფილოსოფიაზე დააფუძნეს. ამის შემდეგ, შეუსაბამობები დარვინის თეორიას, გენეტიკურ მუტაციებსა და მენდელის მემკვიდრეობითობას შორის აღმოიფხვრა.1920-1930-იან წლებში, თანამედროვე ევოლუციურმა სინთეზმა ბუნებრივი გადარჩევა, მუტაციის თეორია და მენდელის მემკვიდრეობითობა ერთ თეორიად გააერთიანა, რომელიც საყოველთაოდ ესადაგება ბიოლოგიის ნებისმიერ დარგს. ამ თანამედროვე სინთეზს შეეძლო აეხსნა თვისებები, რომლებიც პოპულაციათა მთელ სახეობებში შეიმჩნეოდა; ეს ძირითადად მოხდა, და კომპლექსური უჯრედული მექანიზმის შესწავლის გზით. 1953 წელს, და ნაშრომმა -ის სტრუქტურის შესახებ მემკვიდრეობითობის ფიზიკური მექანიზმი წარმოადგინა.

და შორის არსებული ურთიერთობის შესახებ ჩვენი გაგება გააუმჯობესა. წისნვლა მოხდა ასევე სისტემატიკაშიც, რამაც ადამიანებს შესაძლებლობა მისცა, შეექმნათ თვისებების გადაცემის რუკა ევოლუციური ხის გამოყენებით. 1974 წელს ევოლუციურმა ბიოლოგმა თეოდორ დობჟანსკიმ აღნიშნა: „ბიოლოგიაში ევოლუციური განვითარების თვალთახედვის გარეშე არაფერს აზრი არ აქვს'.მას შემდეგ, თანამედროვე სინთეზი კიდევ უფრო განივრცო, რათა აეხსნა ბიოლოგიური ფენომენები ბიოლოგიური იერარქიის სრულ და დაკავშირებულ მასშტაბში, გენებიდან სახეობებამდე. ეს განვრცობები სახელითაა ცნობილი.

იგი ხაზს უსვამს, თუ როგორ მოქმედებს თაობათა შორის ცვლილებები ინდივიდუალურ ორგანიზმებში ცვლილების თვალსაზრისით. მემკვიდრეობითობა.

ეს დიაგრამა აჩვენებს სქესის ორმაგ ღირებულებას. თუ თითოეული ინდივიდი შეძლებს, წვლილი შეიტანოს თაობების ერთსა და იმავე რიცხვში (ორი), (a) სქესობრივი პოპულაცია რჩება იმავე ზომის თითოეულ თაობაში, ხოლო (b) უსქესო გამრავლებით მიღებული პოპულაცია ორმაგდება ზომაში თითოეულ თაობაში.ორგანიზმებში გენები მემკვიდრეობით ერთად ან დაკავშირებულად გადაეცემა, რადგან მათ არ შეუძლიათ გამრავლებისას სხვა ორგანიზმის გენებს შეერიონ. ამის საპირისპიროდ, სქესობრივი გზით გამრავლებადი ორგანიზმების შთამომავლობა შეიცავს მათი მშობლების შემთხვევით ნაკრებს, რომლებიც წარმოიქმნება დამოუკიდებელი განაწილებით. ამასთან დაკავშირებულ პროცესში, რომელსაც ეწოდება, სქესობრივი გზით გამრავლებადი ორგანიზმები დნმ-ებს ცვლიან ორ შესატყვის ქრომოსომას შორის. ხელახალი განაწილება და რეკომბინაცია არ ცვლის ალელების სიხშირეს, მაგრამ ამის ნაცვლად ცვლის იმას, თუ რომელი ალელები არიან დაკავშირებული ერთმანეთთან, რის შედეგადაც წარმოიქმნება შთამომავლობა, რომელთაც აქვთ ალელების ახალი კომბინაცია.

სქესი ჩვეულებრივ ზრდის გენეტიკურ მრავალფეროვნებას და ევოლუციის ტემპებს.სქესის ორმაგი ღირებულება პირველად აღწერა. პირველი ღირებულება არის ის, რომ სქესობრივად დიმორფულ სახეობებში ორი სქესიდან მხოლოდ ერთი დაბადებს ნაშიერს (გამონაკლისია, როგორებიცაა უმეტესობა და მრავალი ). მეორე ღირებულება არის ის, რომ ნებისმიერ ინდივიდს, რომელიც მრავლდება სქესობრივად, შეუძლია თავისი გენების 50% გადასცეს თითოეულ შთამომავალს და რაც უფრო მეტი თაობა იცვლება, ის მით ნაკლებია გადაცემული გენების რაოდენობა. და მაინც, სქესობრივი რეპროდუქცია გამრავლების ბევრად უფრო გავრცელებული საშუალებაა და მრავალუჯრედოვან ორგანიზმებს შორის. გამოიყენება სქესობრივი გამრავლების მნიშვნელობის ასახსნელად, როგორც საშუალება, რომელიც უწყვეტი ევოლუციისა და ადაპტაციის საშუალებას იძლევა სხვა სახეობებთან საპასუხოდ მუდმივად ცვალებად გარემოში. გენების დინება გენების დინება არის გენების გაცვლა პოპულაციებს და სახეობებს შორის.

ის შეიძლება იყოს პოპულაციისათვის ან სახეობებისთვის ახალი ვარიაციების წყარო. გენების დინება შეიძლება გამოიწვეული იყოს ინდივიდების მოძრაობით ორგანიზმების ცალკეულ პოპულაციებს შორის.

მაგალითად, მოძრაობა შიდა და ნაპირის პოპულაციებს შორის, ან მოძრაობა მძიმე მეტალისადმი მდგრად ან მძიმე მეტალისადმი მგრძნობიარე ბალახების პოპულაციებს შორის.გენების გადაცემა სახეობებს შორის მოიცავს ორგანიზმების წარმოქმნასა და. გენების ჰორიზონტალური გადაცემა არის გენეტიკური მასალის გადაცემა ერთი ორგანიზმიდან მეორეში, რომელიც არ არის მისი შთამომავალი; ამის ყველაზე კარგი მაგალითი ბაქტერიები არიან. ამ მოვლენას წვლილი შეაქვს რეზისტენტობის გავრცელებაში.

როგორც კი ერთი იძენს რეზისტენტობის გენებს, მას შეუძლია სწრაფად გადასცეს ისინი სხვა ბაქტერიებს. გენების ჰორიზონტალური გადაცემა ხდება ბაქტერიებიდან ეუკარიოტებზეც, როგორიცაა და მწერი.

უფრო დიდი მასშტაბის მაგალითია ეუკარიოტი, რომელსაც გენების მნიშვნელოვანი ნაწილი ბაქტერიების, და აქვს მიღებული. ასევე აქვთ დნმ-ის გადატანის უნარი სხვადასხვა ორგანიზმებს შორის, მათ შორის, სხვადასხვა შორისაც კი.გენების გადაცემა დიდ მასშტაბებში ასევე მოხდა ეუკარიოტული უჯრედების და ბაქტერიების წინაპრებს შორის და შეძენისას. ასევე შესაძლებელია, რომ ეუკარიოტები ბაქტერიებს და არქეებს შორის გენების ჰორიზონტალური გაცვლის შედეგად გაჩენილიყვნენ. მექანიზმები პერსპექტივიდან, ევოლუცია ხდება მაშინ როცა პოპულაციაში ალელებში სიხშირე იცვლება. ამის მაგალითი ჩრჩილების პოპულაციაში შავ ფერზე პასუხისმგებელი ალელის ფართო გავრცელებაა. მექანიზმები, რომლებსაც შეუძლიათ ალელების სიხშირეებში ცვლილებების წარმართვა, მოიცავს ბუნებრივ გადარჩევას, გენების დრეიფს, გენების 'ავტოსტოპს', მუტაციასა და გენთა დინებას.ბუნებრივი გადარჩევა. მუტაცია, რომელსაც ბუნებრივი გადარჩევა მოსდევს, პოპულაციაში შავ შეფერილობას განაპირობებსევოლუცია ბუნებრივი გადარჩევის გზით არის პროცესი, რომლის დროსაც თვისებები, რომლებიც ზრდიან გადარჩენის და გამრავლების შანსებს, უფრო მეტი სიხშირით გვხვდება მომდევნო თაობებში.

ხშირად მას „თვითკმარ“ მექანიზმს უწოდებენ, რადგან ის აუცილებლად გამომდინარეობს სამი მარტივი ფაქტიდან:. პოპულაციაში შემავალ ორგანიზმებში არსებობს მორფოლოგიასთან, ფიზიოლოგიასთან და ქცევასთან დაკავშირებული განსხვავებები(ვარიაციები). სხვადასხვა თვისებები გადარჩენისა და რეპროდუქციის სხვადასხვა სიხშირეს განაპირობებს (განსხვავებები შემგუებლობაში).

About Translation Newmark Pdf

ეს თვისებები შეიძლება გადაეცეს თაობიდან თაობას (შეგუებების მემკვიდრობითობა).წარმოიქმნება იმაზე მეტი შთამომავლობა, ვიდრე შეიძლება გადარჩეს; ასეთი გარემოება კი გადარჩენისა და რეპროდუქციისათვის ორგანიზმებს შორის შეჯიბრს წარმოშობს. ორგანიზმებს ისეთი თვისებებით, რომლებიც მათ მეტოქეებთან შედარებით უპირატესობას აძლევს, უფრო მეტი შანსი აქვთ თავიანთ თვისებები შემდეგ თაობებს გადასცენ, ვიდრე იმათ, რომელთაც თავიანთი თვისებები არანაირ უპირატესობას არ ანიჭებს.ბუნებრივი გადარჩევის ცენტრალური კონცეფცია ორგანიზმის ევოლუციური შემგუებლობაა (Evolutionary fitness). შემგუებლობა იზომება ორგანიზმის უნარით გადარჩეს და გამრავლდეს, რაც განსაზღვრავს შემდეგ თაობაში შეტანილი გენეტიკური წვლილის ზომას. მიუხედავად ამისა, შემგუებლობა არ არის იგივე, რაც შთამომავლობის საერთო რაოდენობა: ამის ნაცვლად, შემგუებლობა იზომება იმ მომდევნო თაობათა პროპორციით, რომლებიც ორგანიზმის გენებს ატარებენ.

მაგალითად, თუკი ორგანიზმს შეუძლია ადვილად გადარჩეს და სწრაფად გამრავლდეს, მაგრამ მისი შთამომავლობა ძალიან სუსტი და პატარაა რათა გადარჩეს, ეს ორგანიზმი პატარა გენეტიკურ წვლილს შეიტანს შემდეგ თაობებში და აქედან გამომდინარე, დაბალი შემგუებლობა ექნება.თუკი კონკრეტულ ალელი ამ გენის სხვა ალელებთან შედარებით შემგუებლობას უფრო ზრდის, ეს ალელი თაობათა განმავლობაში პოპულაციაში უფრო მეტად გავრცელებული გახდება. ასეთ თვისებებს „რაღაცისთვის გადარჩეულს“ უწოდებენ. იმ თვისებების ნიმუშები, რომელთაც შემგუებლობის გაზრდა შეუძლიათ, არიან თვისებები რომლებიც უზრუნველყოფენ ინდივიდის გადარჩენას და გამრავლებას.

საპირისპიროდ, დაბალი შემგუებლობის გამომწვევი, მავნე თვისებებზე პასუხისმგებელი ალელები უფრო იშვიათდებიან — ისინი არიან „გადარჩეული რაღაცის წინააღმდეგ“. მნიშვნელოვანია, რომ ალელის შემგუებლობა არ არის ფიქსირებული მახასიათებელი; თუკი გარემო შეიცვლება, მანამდე ნეიტრალური ან საზიანო თვისებები შესაძლოა სასარგებლო გახდეს და მანამდე სასარგებლო კი საზიანოდ იქცეს. მიუხედავად ამისა, იმ შემთხვევაშიც კი თუ გადარჩევის მიმართულება ამ გზით არ მიდის, წარსულში დაკარგული თვისებები შესაძლოა ხელახლა აღმოცენდეს იდენტურ ფორმებში. ეს დიაგრამები გამოსახავს გენეტიკური გადარჩევის განსხვავებულ ტიპებს.

თითოეულ გრაფიკზე, X-ღერძის ცვლადი არის ტიპი და Y-ღერძის ცვლადი არის ორგანიზმების რაოდენობა. ჯგუფი A არის თავდაპირველი პოპულაცია და ჯგუფი B არის პოპულაცია გადარჩევის შემდეგ. გრაფიკი 1 აჩვენებს, რომელშიც ცალკეული უკიდურესი ფენოტიპია გადარჩეული. გრაფიკ 2-ზე გამოსახულია, სადაც გარდამავალი ფენოტიპია გადარჩეული უკიდურესი თვისებების ნაცვლად.

გრაფიკი 3 აჩვენებს, რომელშიც უკიდურესი ფენოტიპებია გადარჩეული გარდამავალი თვისებების ნაცვლადბუნებრივი გადარჩევა პოპულაციის შიგნით იმ თვისებაზე, რომელიც შეიძლება განსხვავდებოდეს მნიშვნელობებით, მაგალითად სიმაღლე, შესაძლებელია დაიყოს სამ განსხვავებულ ტიპად. პირველი მათგანია, რომელიც დროთა განმავლობაში საშუალო მნიშვნელობებიდან გადაიხრება — მაგალითად, ორგანიზმი ნელ-ნელა მაღალი ხდება. არის უკიდურესი თვისებების გადარჩევა, რაც ხშირად მთავრდება იმით, რომ უფრო გავრცელებული ხდება ორი ექსტრემალური მნიშვნელობა, საშუალოს ნაცვლად.

ამ შემთხვევაში გადარჩევა მიმართულია საშუალო მნიშვნელობის წინააღმდეგ. ეს შესაძლებელია მაშინ მოხდეს, როცა ერთნაირ უპირატესობას ფლობენ როგორც მაღალი, ისე დაბალი ორგანიზმები, მაგრამ არა ისინი, რომელთაც საშუალო სიმაღლე გააჩნიათ. და ბოლოს, არის გადარჩევა უკიდურესი მნიშვნელობების წინააღმდეგ, რაც განაპირობებს საშუალო მნიშვნელობის გავრცელებას ნაკლებ მრავალფეროვნებას. ამან შეიძლება გამოიწვიოს მაგალითად ის, რომ ყველა ორგანიზმი ნელ-ნელა ერთნაირი სიმაღლის გახდეს.ბუნებრივი გადარჩევის გამორჩეული შემთხვევაა, რაც წარმოადგენს იმ თვისების გადარჩევას, რომელიც ზრდის შეჯვარების წარმატებას ორგანიზმის პოტენციური მეწყვილისადმი მიმზიდველობის გაზრდის გზით. სქესობრივი გადარჩევის დროს განვითარებული თვისებები განსაკუთრებით მოწინავეა რამდენიმე სახეობის მამრ ცხოველებში. მიუხედავად სქესობრივი გზით ხელშეწყობისა, ისეთი მახასიათებლები, როგორებიცაა დიდი რქები, მყვირალობა, ტანის დიდი ზომა, ხშირად იზიდავს მტაცებელს, რაც ცუდია გადარჩენის თვალსაზრისით.

გადარჩენის მინუსს აბალანსებს მაღალი რეპროდუქტიული წარმატება იმ მამრებში, რომელთაც აჩვენეს მეტი სიძლიერე, დაბრკოლებათა გადალახვის უნარი, სექსობრივად გადარჩეული თვისებები.უმრავლეს შემთხვევაში ბუნებრივი გადარჩევა ბუნებას ანიჭებს გადამწყვეტ როლს იმის განსასაზღვრავად, თუ რომელი ინდივიდია მეტად თუ ნაკლებად გადარჩენადი. სიტყვა „ბუნება“ ამ შემთხვევაში აღნიშნავს, რაც წარმოადგენს სისტემას, რომელშიც თითოეული ელემენტები - როგორც ფიზიკური, ასევე ბიოლოგიური, ურთიერთქმედებენ ერთმანეთთან მათ ადგილობრივ გარემოში. დამფუძნებელი, ამერიკელი ბიოლოგი ეკოსისტემას შემდეგნაირად განმარტავს: „ნებისმიერი ერთობა, რომელიც შეიცავს ყველანაირ ორგანიზმს. რომლებიც მოცემულ არეალში ურთიერთქმედებენ ფიზიკურ გარემოსთან, რის შედეგადაც სისტემის შიგნით ენერგიის ნაკადი ტროფიკული სტრუქტურის, ბიოტური მრავალფეროვნებისა და მატერიის ციკლების მკაფიოდ განსაზღვრისკენ წარიმართება (მაგალითად, მატერიის გაცვლა ცოცხალ და არაცოცხალ ნაწილებს შორის).

ყოველი პოპულაცია ეკოსისტემაში განსხვავებულ ნიშას ან პოზიციას იკავებს სისტემის დანარჩენ ნაწილებთან ერთმანეთისგან განსხვავებული ურთიერთობების გზით. ეს პროცესი მოიცავს ორგანიზმის ცხოვრების ისტორიას, მის პოზიციას კვების ჯაჭვში და მის გეოგრაფიულ რანგს.

ბუნების ფართო გაგება მეცნიერებს საშუალებას აძლევს ერთმანეთისგან გამიჯნონ სპეციფიკური ძალები, რომლებიც ერთობლივად მოიცავენ ბუნებრივ გადარჩევას.ბუნებრივი გადარჩევა შეიძლება მოქმედებდეს ორგანიზაციის სხვადასხვა დონეზე, როგორიცაა გენები, უჯრედები, ინდივიდუალური ორგანიზმები, ორგანიზმთა ჯგუფები და სახეობები. გადარჩევა შესაძლოა ასევე მიმდინარეობდეს ერთდროულად მრავალ დონეზე. ინდივიდუალური ორგანიზმის დონეზე ქვემოთ მიმდინარე გადარჩევის მაგალითია გენები, რომლებსაც უწოდებენ; მათ კვლავწარმოება და გავრცელება გენომის შიგნით შეუძლიათ. ინდივიდის დონეზე ზემოთ მიმდინარე გადარჩევა, როგორიცაა, შესაძლოა განვითარდეს ურთიერთანამშრომლობის ევოლუციის შედეგად, რომლის შესახებაც ქვემოთ იქნება საუბარი. მიდრეკილი მუტაცია გარდა მრავალფეროვნების მთავარი წყაროსი, მუტაცია ასევე შეიძლება ფუნქციონირებდეს, როგორც ევოლუციის მექანიზმი, როცა არსებობს სხვადასხვა ალბათობები მოლეკულურ დონეზე განსხვავებული მუტაციების მოხდენისა - ამ პროცესს მუტაციური მიდრეკილება ჰქვია. თუ ორ გენოტიპს, მაგალითად ერთი G ნუკლეოტიდით და მეორე A ნუკლეოტიდით ერთს და იმავე პოზიციაში, აქვთ ერთი და იგივე შემგუებლობა, მაგრამ მუტაცია G-დან A-მდე ხდება უფრო ხშირად, ვიდრე მუტაცია A-დან G-მდე, მაშინ გენოტიპები A-თი განიცდიან ევოლუციას.

განსხვავებულმა ინსერცია vs. დელეცია მიდრეკილობამ, განსხვავებულ ტაქსონებში შესაძლოა გამოიწვიოს განსხვავებული გენომის ზომა. განვითარების ან მუტაციური მიდრეკილებები ვლინდება მორფოლოგიურ ევოლუციაშიც.

მაგალითად, მიხედვით, მუტაციებმა საბოლოოდ შესაძლოა გამოიწვიოს, რომლებიც წინათ გამოწვეული იყო გარემოთი.მუტაციური მიდრეკილებების ეფექტები მოქმედებს სხვა პროცესებზე. თუ გადარჩევა აირჩევს ერთ-ერთს ორი მუტაციიდან, მაგრამ არ არსებობს ორივეს ქონის დამატებითი უპირატესობა, მაშინ მუტაცია, რომელიც ყველაზე ხშირად ხდება, არის პოპულაციაში დამკვიდრების ყველაზე შესაძლო კანდიდატი. ის მუტაციები, რომლებიც ხელს უწყობს გენის ფუნქციის დაკარგვას, ბევრად უფრო გავრცელებულია, ვიდრე მუტაციები, რომლებიც წარმოქმნის ახალს, სრულად ფუნქციონირებად გენს. ფუნქციის დამკარგველი მუტაციების უმეტესობა გადაირჩევა საწინააღდეგოდ. მაგრამ როდესაც გადარჩევა სუსტია, ფუნქციის დაკარგვისკენ მიმართულ მუტაციას შეუძლია გავლენა მოახდინოს ევოლუციაზე.

მაგალითად, აღარ არის საჭირო, როცა ცხოველები გამოქვაბულების სიბნელეებში ცხოვრობენ, შედეგად, დაკარგვისკენ მიისწრაფის. ფუნქციის ამ ტიპის დაკარგვა შესაძლოა მოხდეს მუტაციური მიდრეკილებით და/ან იმიტომ, რომ ფუნქციას ჰქონდა ღირებულება და როგორც კი ფუნქციის სარგებელი გაუჩინარდა, ბუნებრივმა გადარჩევამ ხელი შეუწყო მის გაქრობას. შესაძლებლობის დაკარგვა -ში ლაბორატორიული ევოლუციის დროს, როგორც ჩანს, გამოწვეულია უფრო მუტაციური მიდრეკილებით, ვიდრე ბუნებრივი გადარჩევის სპორულაციის შენარჩუნების ღირებულების წინააღმდეგ.

როდესაც ფუნქციის დაკარგვისთვის არ არის გადარჩევა, სიჩქარე, რომლითაც დაკარგვა ევოლუციონირებს, დამოკიდებულია უფრო მუტაციის ტემპზე, ვიდრე ეფექტურ პოპულაციის ზომაზე, რაც იმას მიუთითებს, რომ ის უფრო მეტად წარიმართება მუტაციური მიდრეკილებით, ვიდრე გენების დრეიფით. ორგანიზმებში მუტაციური მიდრეკილებები ხელს უწყობს გადარჩევის ზემოქმედებებს, როგორც ეს ჩანს -ში. მუტაციები მიდრეკილია გარე მემბრანის პროტეინების ანტიგენური ვარიანტებისკენ.გენური დრეიფი. ჩონჩხი, a და b აღნიშნავს ფარფლის ძვლებს, რომლებიც ადაპტირდა წინა ფეხის ძვლებისგან: ხოლო c მიუთითებს რუდიმენტულ ფეხის ძვლებზე, რაც იმის მანიშნებელია, რომ ადაპტაცია მიწიდან ზღვაში მოხდა.ადაპტაცია ხდება არსებული სტრუქტურების თანმიმდევრული მოდიფიკაციებით. შედეგად, მსგავსი შინაგანი აგებულების სტრუქტურებს შესაძლოა ჰქონდეს განსხვავებული ფუნქციები მონათესავე ორგანიზმებში.

ეს არის ცალკეული მემკვიდრული სტრუქტურის ფუნქციასთან სხვადასხვა გზებით ადაპტირების შედეგი. მაგალითად, ფრთებში არსებული ძვლები ძალიან წააგავს ფეხებში და პრიმატების ხელებში არსებულ ძვლებს საერთო ძუძუმწოვარი წინაპრიდან მთელი ამ სტრუქტურების მემკვიდრეობით გადაცემის გამო. თუმცა, რადგან ყველა ორგანიზმი დაკავშირებულია ერთმანეთთან გარკვეულწილად, ის ორგანოებიც კი, რომლებსაც, ერთი შეხედვით, ძალიან მცირე ან საერთოდ არ აქვს მსგავსება, როგორებიცაა, და თვალები, ან ფეხსახსრიანებისა და ხერხემლიანების კიდურები და ფრთები, შეიძლება დამოკიდებული იყოს საერთო ჰომოლოგიურ გენთა ნაკრებზე, რომლებიც აკონტროლებს თავიანთ მსგავსებასა და ფუნქციას.

ამას ღრმა ჰომოლოგია ეწოდება.ევოლუციის დროს, ზოგიერთმა სტრუქტურამ შესაძლოა თავისი თავდაპირველი ფუნქცია დაკარგოს და გახდეს რუდიმენტული სტრუქტურა. ასეთ სტრუქტურებს ძალიან მცირე ფუნქცია აქვთ დარჩენილი (ან საერთოდ უფუნქციოა) ახლანდელ სახეობებში, თუმცა, აქვთ თვალსაჩინო ფუნქცია მათ წინაპარ სახეობებს, ან ძალიან ახლოს მონათესავე სახეობებს.

მაგალითები მოიცავს:; გამოქვაბულში მცხოვრები ბრმა თევზების თვალების უფუნქციო ნარჩენებს; ფრთებს ფრენის უნარის არმქონე ფრინველებში; ბარძაყის ძვლების არსებობას ვეშაპებსა და გველებში; და სქესობრივ თვისებებს იმ ორგანიზმებში, რომლებიც უსქესოდ მრავლდებიან. ადამიანებში რუდიმენტული სტრუქტურები არის, და სხვა ქცევითი რუდიმენტები, როგორიცაა სიცივის ეკალი და პრიმიტიული რეფლექსები.თუმცა, ის მრავალი თვისება, რომლებიც ჩანს, რომ მარტივი ადაპტაციებია, სინამდვილეში: ის სტრუქტურები, რომლებიც თავდაპირველად ერთი ფუნქციისთვის ადაპტირდა, მაგრამ შემდეგ შემთხვევით გახდა სასარგებლო მეორე ფუნქციისთვის. ერთი მაგალითი არის ხვლიკი, რომელსაც განუვითარდა უკიდურესად ბრტყელი თავი ნაპრალებში დასამალად, რომლის ნახვაც შეიძლება მის ახლო ნათესავებში. თუმცა, ამ სახეობაში თავი იმდენად გაბრტყელებული გახდა, რომ ის ეხმარება ხიდან სხვა ხეზე გადაფრენისთვის — ექსაპტაცია. უჯრედებში, მოლეკულური მექანიზმები, როგორიცაა და განვითარდა რამდენიმე მანამდე არსებული პროტეინის თავმოყრით, რომლებსაც ადრე განსხვავებული ფუნქციები ჰქონდა. სხვა მაგალითი არის და ქსენობიოტიკის მეტაბოლიზმიდან შეკრება, რომელიც ემსახურება სტრუქტურულ პროტეინებს, სახელად, რომლებიც ორგანიზმების.ამჟამინდელი კვლევების არეალი არის ადაპტაციებისა და ექსაპტაციების განვითარების ბაზისები.

ეს კვლევა აერთებს ემბრიონული განვითარების ევოლუციასა და იმას, განვითარებისა და განვითარებასთან დაკავშირებული პროცესების მოდიფიკაციები როგორ ქმნიან ახალ ნიშან-თვისებებს. ამ კვლევებმა აჩვენა, რომ ევოლუციამ შეიძლება შეცვალოს განვითარება ახალი სტრუქტურების ჩამოსაყალიბებლად, როგორიცაა ემბრიონული ძვლის სტრუქტურა, რომელიც ვითარდება ყბად სხვა ცხოველებში და წარმოქმნის შუა ყურის ნაწილს ძუძუმწოვრებში.

ასევე შესაძლებელია, რომ ის სტრუქტურები, რომლებიც გაქრა ევოლუციის დროს, ხელახლა გამოჩნდეს განვითარების გენებში ცვლილებების გამო, როგორიცაა მუტაცია, რის შედეგადაც მათ ემბრიონებს კბილები ეზრდებათ მსგავსად. ცხადი ხდება, რომ ორგანიზმების ფორმის უმეტესი ცვლილება გამოწვეულია კონსერვირებული გენების პატარა ნაკრების ცვლილებების გამო. კოევოლუცია. ჩვეულებრივი ანკარასებრი გველი ( Thamnophis sirtalis sirtalis)ორგანიზმებს შორის ურთიერთქმედებას შეუძლია გამოიწვიოს როგორც კონფლიქტი, ისე თანამშრომლობა. როდესაც ურთიერთქმედება სახეობათა წყვილებს შორის მიმდინარეობს, მაგალითად და ან მტაცებელსა და მის მსხვერპლს შორის, ამ სახეობებს შეუძლიათ განავითარონ ადაპტაციათა ურთიერთშესაფერისი წყებები. ამ შემთხვევაში, ერთი სახეობის ევოლუცია განაპირობებს ადაპტაციას მეორე სახეობაში. ამის შემდეგ, მეორე სახეობაში წარმოქმნილი ცვლილება თავის მხრივ განაპირობებს ახალ ადაპტაციებს პირველ სახეობაში.

სელექციისა და მასზე პასუხის ამ ციკლს კოევოლუციას უწოდებენ. ამის მაგალითია წარმოება და ტეტროდოტოქსინის რეზისტენტობის ევოლუცია ამ ტრიტონზე მონადირე ჩვეულებრივ ანკარასებრ გველში.

ამ მონადირე-მსხვერპლის წყვილში, ევოლუციურმა გამალებულმა შეიარაღებამ ტრიტონში შხამების მაღალი ოდენობის წარმოქმნა განაპირობა, გველში კი შესაბამისად შხამებისადმი წინააღმდეგობის მაღალი დონე. თანამშრომლობა სახეობებს შორის მიმდინარე ყველა ურთიერთქმედება კონფლიქტს არ იწვევს. განვითარებულია საერთო სასარგებლო ურთიერთქმედებათა მრავალი შემთხვევა. მაგალითად, უკიდურესი თანამშრომლობა არსებობს მცენარეებსა და მიკორიზულ სოკოებს შორის, რომლებიც მცენარეებს ნიადაგიდან საკვების შეწოვაში ეხმარებიან.

ეს ორმხრივი ურთიერთობაა, რადგან მცენარეები ამ სოკოებს თავის მხრივ ამარაგებენ შედეგად მიღებული შაქრებით. ამ შემთხვევაში, სოკოები მცენარეთა უჯრედებს შიგნით იზრდება, რაც მათ საშუალებას აძლევს გაცვალონ საკვები მასპინძელთან, ამავე დროს აგზავნის სიგნალებს რომ ჩაახშოს მცენარის.ასევე ვითარდება კოალიციები ერთი და იგივე სახეობის ორგანიზმებს შორის. ამის უკიდურესი შემთხვევაა სოციალურ მწერებში აღმოჩენილი ეუსოციალურობა, მაგალითად, და, სადაც უნაყოფო მწერები კვებავენ და იცავენ კოლონიის იმ მცირე ოდენობის ორგანიზმებს, რომელთაც გამრავლება შეუძლიათ. უფრო მცირე მასშტაბში, სომატური უჯრედები, რომლებიც ცხოველის ორგანიზმს წარმოქმნიან, საკუთარ რეპროდუქციას ზღუდავენ, რის შედეგადაც მათ შეუძლიათ სტაბილური ორგანიზმის შენარჩუნება, რომელიც შემდეგ მხარს უჭერს ცხოველის ჩანასახოვან უჯრედთა მცირე ოდენობას, რათა გაჩნდეს შთამომავალი. ამ შემთხვევაში, სომატური უჯრედები პასუხობენ სპეციფიკურ სიგნალებს, რომლებიც მათ ან გაზრდას ავალებს, ან ისეთივედ დარჩენას როგორც არიან, ან სიკვდილს. თუკი უჯრედები ამ სიგნალებს უგულებელყოფენ და არამიზნობრივად გამრავლდებიან, მათი უკონტროლო ზრდა საბოლოოდ კიბოს გამოიწვევს.სახეობათა შორის მსგავსმა თანამშრომლობა შესაძლოა განვითარდა პროცესით, რომელშიც ერთი ორგანიზმი მოქმედებს რათა ნათესავს შთამომავლობის წარმოშობაში დაეხმაროს.

ეს აქტივობა გადაირჩევა რადგან თუკი დამხმარე ინდივიდი შეიცავს ალელებს, რომლებიც ხელს უწყობდ დამხმარის როლში საქმიანობას, მოსალოდნელია, რომ მის ნათესავს ასევე ექნება ეს ალელები, რომლებიც შემდეგ თაობებსაც გადაეცემა. თანამშრომლობის დამხმარე სხვა პროცესებს შორისაა ჯგუფური გადარჩევა, სადაც თანამშრომლობას სარგებელი მოაქვს ორგანიზმთა ჯგუფისათვის. სახეობათა წარმოქმნა.

სახეობათა წარმოქმნის ოთხი მექანიზმისახეობათა წარმოქმნა არის პროცესი, რომლის დროსაც სახეობები ორ ან მეტ შთამომავალ სახეობად იშლება.ცნება „სახეობის“ განსაზღრისთვის, მრავალი გზა არსებობს. განსაზღვრების არჩევა დამოკიდებულია განხილული სახეობების თავისებურებებზე. მაგალითად, ზოგიერთი განმარტება უფრო ადვილად ესადაგება სქესობრივად გამრავლებად ორგანიზმებს, მაშინ, როცა სხვა განმარტება ასექსუალურ ორგანიზმებს. მიუხედავად სახეობის ცნების მრავალგვარი განმარტების არსებობისა, ეს ცნება შესაძლოა მოერგოს სამი ფართო ფილოსოფიური მიდგომიდან რომელიმეს: შეჯვარების, ეკოლოგიურს და ფილოგენეტიკურს. ბიოლოგიურ სახეობის კონცეფცია (BSC) შეჯვარებისეული მიდგომის კლასიკური მაგალითია. ბიოლოგიურ სახეობათა კონცეფცია 1942 წელს გერმანელმა ბიოლოგმა შემოიღო; როგორც იგი აცხადებს, „სახეობები ნამდვილად ან პოტენციურად შეჯვარებადი ბუნებრივი პოპულაციების ჯგუფია, რომლებიც სხვა მსგავსი ჯგუფებისგან იზოლირებულად მრავლდებიან. მიუხედავად ამ განმარტების ფართო და გრძელვადიანი გამოყენებისა, სხვათა მსგავსად, არც BSC-ია აზრთა სხვადასხვაობის გარეშე, მაგალითად, თუნდაც იმის გამო, რომ ბიოლოგიურ სახეობათა კონცეფც არ ესადაგება, ამას უწოდებენ.

ზოგიერთმა მკვლევარმა სახეობათა მონისტიკური განსაზღვრების შემოტანაც სცადა, ზოგი კი პლურალისტურ მიდგომას ემხრობა და ვარაუდობენ, რომ სახეობათა განსაზღვრების ლოგიკური ინტერპრეტაციისთვის, შესაძლოა სრულიად განსხვავებული გზები არსებობდეს.იმისათვის, რომ პოპულაციები ახალი სახეობები გახდნენ, აუცილებელია ორ სექსუალურ პოპულაციას შორის არსებობდეს. ეს პროცესი შეიძლება შეანელოს გენების დინებამ, სხვა პოპულაციებში ახალი გენეტიკური ვარიანტების გავრცელების გზით. იქიდან გამომდინარე თუ რამდენად არის ორი სახეობა ერთმანეთს დაშორებული, შესაძლოა მათთვის ჯერ კიდევ შესაძლებელი იყოს შთამომავლის გაჩენა, ამის მაგალითია და შეჯვარება, რის შედეგადაც იბადება. მსგავსი ჰიბრიდები, როგორც წესი, არიან.

ასეთ შემთხვევაში, მჭიდროდ მონათესავე სახეობები შესაძლოა რეგულარულად შეჯვარდნენ, მაგრამ ნაყოფი — ჰიბრიდი, სელექციის საწინააღმდეგო იქნება და სახეობებიც ერთმანეთისგან განსხვავებულნი დარჩებიან. სიცოცხლისუნარიანი ჰიბრიდები შემთხვევითობის შედეგად არიან წარმოქმნილნი და ამ ახალ სახეობას შესაძლოა ჰქონდეს როგორც თავისი მშობლების სახეობების შუალედური თვისებები, ისე სრულიად განსხვავებული ფენოტიპი. ცხოველთა ახალი სახეობების წარმოქმნის მიზნით, ჰიბრიდიზაციის მნიშვნელობა გაუგებარია, მიუხედავად იმისა, რომ ასეთი შემთხვევები ცხოველთა მრავალ სახეობაში არსებობს; მათ შორის ყველაზე უკეთ შესწავლილი მაგალითია ხის რუხი ბაყაყი.სახეობათა წარმოქმნა მრავალჯერ შეინიშნა როგორც კონტროლირებადი ლაბორატორიის, ისე ბუნებრივ პირობებში.

სქესობრივი გზით გამრავლებად ორგანიზმებში, სახეობათა წარმოქმნა რეპროდუქციული იზოლაციის შედეგად, მოჰყვება გენეალოგიურ დაშორებას. არსებობს სახეობათა წარმოქმნის ოთხი მექანიზმი. ცხოველებში ყველაზე გავრცელებულია სახეობათა ალოპატრიკულ წარმოქმნა, რაც მიმდინარეობს საწყის ეტაპზე გეოგრაფიულად იზოლირებულ სახეობებში, მაგალითად საცხოვრებელი გარემოს ფრაგმენტაციის ან მიგრაციის გზით. ამ პირობებში მიმდინარე გადარჩევას შეუძლია აწარმოოს ძალიან სწრაფი ცვლილებები ცხოველთა გარეგნულ მხარეში და ქცევებში. იქიდან გამომდინარე, რომ დანარჩენ სახეობათაგან იზოლირებულ პოპულაციებში გადარჩევა და დრეიფი დამოუკიდებლად მიმდინარეობს, გამოყოფამ შესაძლოა თანდათან წარმოქმნას ორგანიზმები, რომელთაც შეჯვარება არ შეუძლიათ.სახეობათა წარმოქმნის მეორე მექანიზმია პერიპატრიკულ სახეობათა წარმოქმნა, რომელიც მაშინ ხდება, როცა ორგანიზმთა პატარა პოპულაცია ახალ გარემოში იზოლირებული რჩება. ალოპატრიკულ სახეობათა წარმოქმნისგან ეს იმით განსხვავდება, რომ იზოლირებული სახეობები რიცხობრივად უფრო მცირე არიან, ვიდრე მშობლისეული პოპულაცია. ამ შემთხვევაში, დამფუძნებლის ეფექტი სახეობათა სწრაფ წარმოქმნას იწვევს მას შემდეგ, რაც ვიწრონათესაური გამრავლება ზრდის გადარჩევას ჰომოზიგოტებში, რაც სწრაფ გენეტიკურ ცვლილებას განაპირობებს.სახეობათა წარმოქმნის მესამე მექანიზმია პარაპატრიკულ სახეობათა წარმოქმნა.

ეს პერაპატრიკულ სახეობათა წარმოქმნის მსგავსია იმ კუთხით, რომ ამ შემთხვევაშიც, პატარა პოპულაცია შედის ახალ საცხოვრებელ გარემოში, თუმცა განსხვავება ისაა, რომ ამ ორ სახეობას შორის ფიზიკური განცალკევება არ არსებობს. ამის ნაცვლად, სახეობათა წარმოქმნა შედეგია იმ მექანიზმთა ევოლუციისა, რომლებიც ორ სახეოებას შორის გენთა დინებას ამცირებს. ზოგადად, ეს მაშინ ხდება, როდესაც მშობელი სახეობების საცხოვრებელ გარემოში გადამწყვეტი ცვლილება ხდება. ამის ერთ-ერთი მაგალითია ბალახი Anthoxanthum, რომელსაც საბადოებიდან მეტალის ლოკალიზებული გამოყოფის საპასუხოდ, პარაპატრიკულ სახეობათა წარმოქმნა შეუძლია. ამ შემთხვევაში, ვითარდებიან მხოლოდ ის მცენარეები, რომელთაც ნიადაგში მეტალის მაღალი შემცველობისთვის შეწინააღმდეგება შეუძლია.

მეტალისადმი მგრძნობიარე მშობლისეული პოპულაციებში შეჯვარების წინააღმდეგ მიმართული გადარჩევა თანდათანობით ცვლილებას იწვევს მეტალისადმი წინააღმდეგობის უნარის მქონე მცენარეებში ყვავილობის დროს, რაც თანდათანობით წარმოშობს სრულ რეპროდუქციულ იზოლაციას. ორ პოპულაციას შორის, ჰიბრიდების წინააღმდეგ მიმართულმა გადარჩევამ შესაძლოა განაპირობოს გაძლიერება, რაც წარმოადგენს თვისებათა ევოლუციას, რომელიც ხელს უწყობს შეწყვილებას სახეობათა შორის, ისევე როგორც ხასიათის გადაადგილებას, რაც მაშინ ხდება, როდესაც ორი სახეობა შესახედაობით უფრო განსხვავებულნი ხდებიან.და ბოლოს, სიმპატრიკულ სახეობათა წარმოქმნა იმიჯნება გეოგრაფიული იზოლაციისა და საცხოვრებლის შეცვლის გარეშე. ეს ფორმა იშვიათია იქიდან გამომდინარე, რომ მცირე ოდენობის გენთა დინებამაც კი შესაძლოა წაშალოს პოპულაციის სახეობებს შორის არსებული გენეტიკური სხვაობები. ზოგადად, სიმპატიკური სახეობათა წარმოქმნა ცხოველებში მოითხოვს როგორც გენეტიკურ სხვაობათა, ისე არაშემთხვევითი შეწყვილების ევოლუციას, რათა რეპროდუქციულ იზოლაციას განვითარების შესაძლებლობა მიეცეს.სიმპატრიკული სახეობათა წარმოშობის ერთი ტიპი მოიცავს ორი მონათესავე სახეობის შეჯვარებას ახალი ჰიბრიდი სახეობების წარმოქმნის მიზნით. ეს არ ახასიათებთ ცხოველებს, რადგან ჰიბრიდული ცხოველები როგორც წესი, სტერილურნი არიან.

ეს იმიტომ ხდება, რომ დროს, თითოეული მშობლის ჰომოლოგური ქრომოსომები სხვადასხვა სახეობიდან მომდინარეობს და წარმატებით დაწყვილება არ შეუძლიათ. თუმცა, ეს უფრო გავრცელებულია მცენარეებში, რადგან მცენარეები ხშირად აორმაგებენ საკუთარ და წარმოქმნიან ამფიდიპლოიდებს. ეს კი თითოეული მშობლის ქრომოსომას საშუალებას აძლევს მეიოზის დროს წარმოქმნან შესაბამისი წყვილები, რადგან თითოეული მშობლის ქრომოსომა უკვე წყვილების სახითაა წარმოდგენილი. სახეობათა ასეთი წარმოქმნის მაგალითია მცენარეთა სახეობების — -სა და -ს შეჯვარება, რომლის შედეგადაც წარმოიქმნება ახალი სახეობა. ეს მოხდა 20 000 წლის წინ; სახეობათა წარმოქმნის პროცესი განმეორდა ლაბორატორიაში, რამაც გენეტიკური მექანიზმების სწავლებას პროცესში ჩართვის შესაძლებლობა მისცა.

მართლაც, სახეობებში ქრომოსომების გაორმაგება შესაძლოა გავრცელებული იყოს რეპროდუქციული იზოლაციის გამო, რადგან გაორმაგებულ ქრომოსომათა ნახევარი უბადლო მაშინ იქნება, როდესაც გაუორმაგებელ ორგანიზმებთან შეჯვარდება.სახეობათა წარმოქმნის შემთხვევები მნიშვნელოვანია შეუსაბამო წონასწორობის თეორიაში. ამ თეორიაში, სახეობათა წარმოშობა და სწრაფი ევოლუცია ერთმანეთთან დაკავშირებულია, სადაც მცირე პოპულაციებში მიმდინარე ორგანიზმთა სახეობების წარმოქმნაში ყველაზე ძლიერ მოქმედებს ბუნებრივი გადარჩევა და გენთა დინება.გადაშენება. ევოლუციური ხე, რომელიც ასახავს საერთო წინაპრისგან (ცენტრი) თანამედროვე სახეობების გამოყოფას. სამი ნაწილი გაფერადებულია, სადაც ბაქტერიები ლურჯადაა, არქეები მწვანედ, ხოლო ეუკარიოტები — წითლად.დაახლოებით 3-4 მილიარდი წლის წინ წარმოიქმნა. არანაირი აშკარა ცვლილება არ მომხდარა ამ ორგანიზმების ან უჯრედულ ორგანიაზიაში შემდეგი რამდენიმე მილიარდი წელიწადი. უჯრედები წარმოიქმნა 1,6-2,7 მილიარდი წლის წინ. უჯრედის სტრუქტურაში შემდეგი მთავარი ცვლილება მოხდა, როდესაც შთანთქა ეუკარიოტულმა უჯრედმა კოოპერატიულ გაერთიანებაში, რომელსაც ეწოდება.

შთანთქმულმა ბაქტერიამ და მასპინძელმა ურჯედმა გაიარა კოევულუცია, სადაც ბაქტერია განვითარდა ან ან. მსგავსი ორგანიზმების სხვა შთანთქმამ წარმოქმნა და.სიცოცხლის ისტორია იყო საერთო უჯრედული ეუკარიოტები, და, სანამ 610 მილიონი წლის წინ მრავალუჯრედოვანი ორგანიზმები არ გამოჩნდნენ. მრავალუჯრედოვანობის ევოლუცია მრავალი დამოუკიდებელი მოვლენის დროს მოხდა იმ ორგანიზმებში, როგორებიცაა:, და. 2016 წელს, მეცნიერებმა განაცხადეს, რომ დაახლოებით 800 წლის წინ, მცირე გენეტიკურმა ცვლილებამ ცალკეულ მოლეკულაში, სახელად GK-PID, შესაძლოა ორგანიზმებს საშუალება მისცა, ცალკეული უჯრედული ორგანიზმიდან მრავალუჯრედოვან ორგანიზმად ჩამოყალიბებულიყო.ამ პირველი მრავალუჯრედოვანი ორგანიზმების წარმოქმნიდან ძალიან მალევე, ბიოლოგიური მრავალფეროვნების დიდი რაოდენობა გამოჩნდა დაახლოებით 10 მილიონი წლის განმავლობაში. ამ მოვლენას კი ეწოდება. აქ თანამედროვე ცხოველების ტიპების უმრავლესობა გამოჩნდა აღრიცხულ ნამარხებში, ისევე, როგორც უნიკალური გვარები, რომლებიც შემდეგ გადაშენდა. მეცნიერებმა კამბრიული აფეთქების რამდენიმე მიზეზი ჩამოაყალიბეს, მათ შორის არის აკუმულაცია შედეგად.500 მილიონი წლის წინ მცენარეებმა და მიწის კოლონიზაცია მოახდინეს და მალევე მოჰყვა და სხვა ცხოველები.

მეტად წარმატებულნი იყვნენ და დღესაც კი ცხოველთა სახეობის უმეტესი ნაწილი სწორედ მწერები არიან. პირველად 364 მილიონი წლის წინ გამოჩნდნენ, რომელთაც მოჰყვა და 155 მილიონი წლის წინ (ორივე მსგავსი გვარიდან), დაახლოებით 129 მილიონი წლის წინ, 10 მილიონი წლის და თანამედროვე 250 000 წლის წინ.

თუმცა, დიდი ცხოველების ევოლუციის მიუხედავად, ამ ადრეულ პროცესში განვითარებული მსგავსი ტიპების პატარა ორგანიზმები კვლავ ძალიან წარმატებულები არიან და დომინირებენ დედამიწაზე. და სახეობების უმეტესობა პროკარიოტებია. გამოყენება გამოყენებულ კონცეპტებსა და მოდელებს, მაგალითად ბუნებრივ გადარჩევას, მრავალმხრივი გამოყენება აქვს.ხელოვნური გადარჩევა ორგანიზმთა პოპულაციაში თვისებების განზრახ გადარჩევაა. ეს გამოიყენეს ათასობით წლის მანძილზე, ცხოველებისა და მცენარეების მოშინაურების პროცესში. უფრო ბოლო დროს, ასეთი გადარჩევა სასიცოცხლო ნაწილი გახდა, როდესაც გადასარჩევ მარკერებს, მაგალითად ანტიბიოტიკებისადმი რეზისტენტულ გენებს დნმ-ზე მანიპულირებისთვის იყენებენ.

ღირებული მახასიათებლების მქონე ცილები მუტაციისა და გადარჩევის განმეორებითი რაუნდების შედეგად, განვითარდა პროცესში, რომელსაც მიმართულ ევოლუციას უწოდებენ.ორგანიზმის ევოლუციის დროს მიმდინარე ცვლილებების გაგებას შეუძლია გამოააშკარავოს გენები, რომლებიც საჭიროა სხეულის სხვადასხვა ნაწილების ასაგებად, ასევე გენები, რომლებიც შესაძლოა ჩართული იყოს ადამიანის. მაგალითად, მღვიმის ალბინოსი თევზია, რომელმაც ევოლუციის დროს მხედველობა დაკარგა. ამ ბრმა თევზის სხვადასხვა პოპულაციათა ერთობლივმა გამრავლებამ შესაძლოა ზოგიერთ შთამომავალს ფუნქციონალური თვალი მისცეს, რადგან განსხვავებულ მღვიმეებში ცხოვრების დროს, იზოლირებულ პოპულაციებში განსხვავებული მუტაციები განვითარდა. ამის შედეგად, შესაძლებელი გახდა მხედველობისა და პიგმენტაციისათვის საჭირო გენთა იდენტიფიკაცია.ადამიანის ბევრი დაავადება არა სტატიკური ფენომენი, არამედ ევოლუციის შედეგია., და კიბოები რეზისტენტული გახდა მასპინძელის იმუნური თავდაცვისადმი, ისევე როგორც ფარმაკოლოგიური მედიკამენტებისადმი. იგივე პრობლემა წარმოიშვა პესტიციდებისა და ჰერბიციდებისადმი.

შესაძლოა, რომ ჩვენ ვდგავართ უმრავლესი ხელმისაწვდომი ანტიბიოტიკის ეფექტიანი სიცოცხლის დასასრულის წინაშე. ჩვენი პათოგენეზის ევოლუციისა და განვითარებადობის წინასწარ განჭვრეტისათვის საჭიროა იმ კომპლექსური ძალების ღრმა ცოდნა, რომლებიც ევოლუციას მოლეკულურ დონეზე წარმართავს.1960-იან წლებში, და გამოყენებით დაიწყო ევოლუციური სიმულაციების გამოყენება, რაც შემდეგ სიმულაციებში განივრცო. 1960-იანი წლების ბოლოს, გერმანელი მკვლევრის, ნაშრომების შედეგად, ხელოვნური ევოლუცია ფართოდ აღიარებული ოპტიმიზაციის მეთოდი გახდა.

CHESS EXPLAINED THE CLASSICAL SICILIAN (Alex Yermolinsky) 112 pages (248 mm. Download a pdf file with a sample from the book. “Yermo's book. Chess Explained is a new series of books about chess openings. They are not theoretical works in the traditional sense, but more a series of. Chess Explained: The Classical Sicilian and millions of other books are available for Amazon Kindle. Chess Explained: The Classical Sicilian Paperback – March 1, 2006. Chess Explained is a new series of books about chess openings. Classical sicilian yermolinsky pdf printable. The book 'Easy Guide to the Classical Sicilian' by the Finnish GM Jouni. Mentioned are not without merit, especially the book by Yermolinsky. Luckily there are two Classical Sicilian PDF files you can download. Editorial Reviews. About the Author. Grandmaster Alex Yermolinsky is one of the strongest players in the United States. He was US Champion in 1996, and won.

იგი ევოლუციურ სტრატეგიას კომპლექსური საინჟინრო პრობლემების გადასაჭრელად იყენებდა. ამერიკელი ფსიქოლოგის, ნაწერების წყალობით, პოპულარული გახდა. პრაქტიკული გამოყენებები ასევე მოიცავს კომპიუტერული პროგრამირების ავტომატურ ევოლუციას. მრავალგანზომილებიანი პრობლემების გადასაჭრელად, ევოლუციური ალგორითმები ამჟამად უფრო ეფექტიანად გამოიყენება, ვიდრე ადამიანი-დიზაინერების მიერ შექმნილი პროგრამული უზრუნველყოფა. სოციალური და კულტურული გამოხმაურებები. 1870-იან წლებში ევოლუციის ფართო აღიარების შემდეგ, ევოლუცია ხშირად განსახიერებული იყო დარვინის კარიკატურით, სადაც დარვინს მაიმუნის სხეული აქვს.მეცხრამეტე საუკუნეში, კერძოდ 1859 წელს პუბლიკაციის შემდეგ, იდეა, რომ სიცოცხლემ ევოლუცია განიცადა, აკადემიური დებატების წყარო იყო, მათი უმეტესობა ევოლუციის ფილოსოფიურ, სოციალურ და რელიგიურ ასპექტებს შეეხებოდა.

დღეს, მიღებულია მეცნიერების დიდი უმრავლესობის მიერ. თუმცა, ევოლუცია დღესაც კამათის საგანია ზოგიერთი თეისტისთვის.მიუხედავად იმისა, რომ უამრავი ათავსებს რელიგიურ რწმენას ევოლუციასთან, ისეთი კონცეფციების საშუალებით როგორიცაა თეისტური ევოლუცია, არსებობენ კრეაციონისტები რომელთაც სწამთ რომ ევოლუცია ეწინააღმდეგება მათ რელიგიაში წარმოდგენილ შესაქმის მითს და აქტიურად აკრიტიკებენ მას. როგორც 1844 წელს „გამოკვლევა შექმნის ბუნებრივი ისტორიის შესახებ“-ის გამოქვეყნების შედეგად აღმოჩნდა, ევოლუციური ბიოლოგიის ყველაზე კონტროვერსიული ასპექტი არის მტკიცება რომ ადამიანი ევოლუციის შედეგად გაჩნდა, მას და მაიმუნებს საერთო წინაპარი ჰყავთ და მისი მორალური და მენტალური თვისებების წარმოშობა ისეთივე ბუნებრივი მიზეზების გამო მოხდა, რომლებიც ცხოველებში არსებული მემკვიდრული თვისებების გამომწვევია.

ზოგიერთ ქვეყანაში, მაგალითად აშშ-ში, დაძაბულობა მეცნიერებას და რელიგიას შორის დღევანდელი „კრეაციონიზმი-ევოლუციონიზმი“ კონფლიქტის საფუძველი გახდა, რომელიც პოლიტიკას და საჯარო განათლებას შეეხება. მაშინ როცა სხვა სამეცნიერო დარგები როგორებიცაა და ასევე კონფლიქტში შედის ბევრი რელიგიური ტექსტის პირდაპირ გაგებასთან, ევოლუციური ბიოლოგია გაცილებით უფრო დიდი წნეხის ქვეშაა მხრიდან.ამერიკის საშუალო სკოლებში ევოლუციის სწავლება იშვიათი იყო მეოცე საუკუნის პირველი ნაწილის განმავლობაში. 1925 წელს სკოუპის საქმის განაჩენმა გამოიწვია ის, რომ ეს თემა მთელი თაობის სკოლის წიგნებში აღარ იყო ნახსენები, მაგრამ ეს მოგვიანებით შეიცვალა და კანონმდებლობის დონეზე განმტკიცდა 1968 წლის საქმის — ეპერსონი არკანზასის შტატის წინააღმდეგ — შედეგად. ამის შემდეგ საშუალო სკოლის კურიკულუმებში კრეაციონიზმის შეტანა აიკრძალა, მაგრამ მოგვიანებით ის ისევ დაბრუნდა კონცეფციის სახით, რათა ხელახლა აკრძალულიყო 2005 წლის სასამართლო საქმის-კიტცმილერი „Dover school area“-ს წინააღმდეგ“ შედეგად. ლიტერატურა.

One early morning, in the street's sad mud, Whose houses, by the fog increased in height, Seemed wharves along a riverside in flood: When with a scene to match the actor's plight, Foul yellow mist had filled the whole of space: Steeling my nerves to play a hero's part, I coaxed my weary soul with me to pace The backstreets shaken by each lumbering cart. A wretch appeared whose tattered, yellow clothing, Matching the colour of the raining skies, Could make it shower down alms — but for the loathing.‎.

Peter Newmark Approaches To Translation 1981 Pdf Converter

The poet has some relationship to meaning, to a statement that is not purely within the realm of language. That is the naivete of the poet, that he has to say something, that he has to convey a meaning which does not necessarily relate to language. The relationship of the translator to the original is the relationship between language and language, wherein the problem of meaning or the desire to say something, the need to make a statement, is entirely absent. Translation is a relation from language.‎.